Category: ทำวัตรสวดมนต์

คาถาจุดเทียนชัย พุทโธ  สัพพัญญุตะญาโน     ธัมโม  โลกุตตะโร  วะโร สังโฆ  มัคคะผะลัฏโฐ  จะ     อิจเจตัง  ระตะนัตตะยัง เอตัสสะ  อานุภาเวนะ         สัพพะทุกขา  อุปัททะวา อันตะรายา …

บทสวดเมตตาหลวง   (แบบย่อ) แผ่เมตตา  กรุณา  มุทิตา  อุเบกขา  ให้สัตว์  ๑๒  จำพวก       เอวัมเม สุตังฯ เอกัง สะมะยัง ภะคะวา สาวัตถิยัง…

อาฏานาฏิยะปะริตตัง นะโม  เม  สัพพะพุทธานัง          อุปปันนานัง   มะเหสินัง ตัณหังกะโร   มะหาวีโร             เมธังกะโร   มะหายะโส สะระณังกะโร  โลกะหิโต           ทีปังกะโร  …

กลอนอีสาน บุญเดือนเก้า  ห่อข้าวประดับดิน ฮอดเมื่อยามเดือนเก้า           เฮ็ดบุญข้าวประดับดิน ไปฟังธรรมจำศีล                คือถิ่นฐานอีสานเค้า แรมสิบสามค่ำเดือนเก้า         มาเด้อเฮาฟ้าวเร่งด่วน ของคาวหวานแบ่งสี่ส่วน        ลองคำนวนเด้อเจ้า  ผมสิเว้าสู่ฟัง…

บทสรภัญญะ บุญข้าวประดับดิน บุญข้าวสาก (วันพบญาติ  เพื่อแสดงความกตัญญูกตเวที) (ขึ้น) ประเพณีอีสานบ้านเฮา แรมสิบสี่ค่ำเดือนเก้า เอาห่อข้าวน้อยไปหยาย (รับ)  มีอาหารหวานคาวมากมาย  หมากพลูก็เอาไป ยาสูบธูปเทียนมีห่อเอาไว้สิ่งไหนดีๆ พ่อแม่ญาติๆ ดับชีวีวิญญาณท่านจะมาเอา ยมพระบาลปล่อยให้มาเดือนเก้าอย่าลืมเด้อลูกเต้า …

เพลงกรรมใดใครก่อ        พระพุทธองค์  ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม   คนไหนใครทำ  กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร  ก่อนนั้น…เคยทำกรรมไว้ชาติใด  ชาตินี้ต้องได้  รับกรรมที่ทำก่อนนั้น        ตัวฉันคงทำ  แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ  ชาตินี้จึงเจอเวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน ปวดร้าว…ตรอมตรมขื่นขมอนันต์  ทำดีสารพัน รางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม …

บทสรภัญญะ  ปลงสังขาร อะนิจจา  วะตะ  สังขารา     อุปปาทะวะยะธัมมิโน อุปปัชชิตะวา   นิรุชฌันติ     เตสัง  วูปะสะโม  สุโข โอ้  โอ๋  อนิจจา                 สังขาราไม่เที่ยงตรง หนุ่มแก่ย่อมจักปลง            …

บทสรภัญญะ  สังขารไม่เที่ยง โอ้  โอ๋  อนิจจา ๆ               สังขาราบ่เที่ยงตรง ชีวิตบ่มั่นคง ๆ                   บ่ดำรงอยู่ได้นาน เกิดดับแห่งสังขาร ๆ            อันตรธานแตกทำลาย เกิดแก่ทั้งเจ็บตาย ๆ           …

บทสรภัญญะ คุณบิดามารดา ข้าขอกราบไหว้คุณท่านบิดาและมารดา เลี้ยงลูกเฝ้ารักษาแต่คลอดมาจึงเป็นคน แสนยากลำบากกายไม่คิดยากลำบากตน ในใจให้กังวลอยู่ด้วยลูกทุกเวลา ยามกินถ้าลูกร้องก็ต้องวางวิ่งมาหา ยามนอนไม่เต็มตาพอลูกร้องก็ต้องดู กลัวเหลือบยุงและไรมดจะกวนกัดรีบอุ้มชู อดกินอดนอนสู้ทนลำบากหนักไม่เบา คุณพ่อแม่มากนักเปรียบน้ำหนักยิ่งภูเขา แผ่นดินทั้งหมดเอามาเปรียบคุณไม่เท่าทัน เหลือที่จะแทนคุณของท่านนั้นใหญ่อนันต์ เว้นไว้แต่เรียนธรรมเอามาสอนพอผ่อนคุณ สอนพระธรรมที่จริงให้รู้ไม่เที่ยงไว้เป็นทุน แล้วจึงแสดงคุณให้เห็นจริงตามธรรมดา…