บทสรภัญญะ สังขารไม่เที่ยง
โอ้ โอ๋ อนิจจา ๆ สังขาราบ่เที่ยงตรง
ชีวิตบ่มั่นคง ๆ บ่ดำรงอยู่ได้นาน
เกิดดับแห่งสังขาร ๆ อันตรธานแตกทำลาย
เกิดแก่ทั้งเจ็บตาย ๆ ในร่างกายทุกเวลา
พวกเราอย่าโสกา ๆ ว่าสังขารบ่เปลี่ยนไป
หนุ่มสาวผู้มีแรง ๆ รีบจัดแจงสร้างความดี
วันเดือนเปลี่ยนเป็นปี ๆ อายุนี้ดั่งเดียวกัน
เงินทองของผูกพัน ๆ บ่ยึดมั่นถึงร้อยปี
กายใจอย่าตระหนี่ ๆ ทำความดีบำเพ็ญทาน
เลี้ยงลูกแบ่งให้หลาน ๆ ช่วยเจือจานเสมอกัน
ทุกคนบ่รู้วัน ๆ จากไกลกันคนละทาง
พ่อแม่เพิ่นตายเสีย ๆ ผัวและเมียก็ตายจาก
ทุกข์ยากวิบากกรรม ๆ สังขารนั้นบ่เที่ยง
คล้อยเหงี่ยงเอียงซ้ายขวา ๆ เจ็บตามตัวเวทนา
ไปมาแสนลำบาก ๆ ลุกนั่งยากเฒ่าชรา
หูตาฝ้ามืดมัว ๆ พระเณรจั่วบ่มีเว้น
เมื่อท่านได้รู้เห็น ๆ สังขารเป็นอนิจจา
ทำบุญกุศลหนา ๆ ก่อนเวลาบ่ทันตาย
ปวงข้าได้บรรยาย ๆ น้อมถวายลงพร้อมกัน ฯ