ทางไปมนุษย์
ได้แก่ศีล ๕ ธรรม ๕ และกุศลกรรมบถ ๑๐
คำว่า “มนุษย์” แปลว่า ผู้มีใจสูง ผู้รู้สิ่งที่เป็นประโยชน์ ผู้เป็นเหล่ากอของผู้รู้ ฯลฯ
อาศัยคุณธรรมนั้นแหละที่เสกสรรปั้นแต่งให้เป็นคน ถ้าขาดคุณธรรมก็เป็นคนไม่เต็มคน เหตุนั้นท่านจึงแบ่งมนุษย์ออกเป็น ๕ จำพวก
มนุษย์ ๕ จำพวก
(๑) มนุสฺสเนรยิโก มนุษย์สัตว์นรก
(๒) มนุสฺสเปโต มนุษย์เปรต
(๓) มนุสฺสติรจฺฉาโน มนุษย์สัตว์เดียรฉาน
(๔) มนุสฺสภูโต มนุษย์แท้ๆ
(๕) มนุสฺสเทโว มนุษย์เทวดา ใจสูงเหมือนเทวดาด้วยเทวธรรม ๗ ประการ
เทวธรรม ๗ ประการ
๑. บำรุงเลี้ยงบิดามารดา
๒. ประพฤติอ่อนน้อม ฯลฯ
๓. พูดจาไพเราะอ่อนหวาน
๔. ละความส่อเสียด
๕. ละความตระหนี่
๖. รักษาคำสัตย์
๗. ไม่โกรธ ถึงแม้โกรธก็ละได้เร็ว