อภิณหะปัจจเวกขณะ ๕
(นำ) หันทะ มะยัง อะภิณหะปัจจะเวกขณะปาฐัง ภะณามะ เส)
ชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะตีโต (หญิงว่า อะนะตีตา)
เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้
พ๎ยาธิธัมโมมหิ พ๎ยาธิง อะนะตีโต (หญิงว่า อะนะตีตา)
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้
มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต (หญิงว่า อะนะตีตา)
เรามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้
สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว
เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่าจะพลัดพรากจากของรักของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง
กัมมัสสะโกมหิ (หญิงว่า กัมมัสสะกามหิ)
เรามีกรรมเป็นของๆ ตน
กัมมะทายาโท (หญิงว่า กัมมทายาทา)
เราเป็นผู้รับผลของกรรม
กัมมะโยนิ
เรามีกรรมเป็นกำเนิด
กัมมะพันธุ
เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
กัมมะปะฏิสะระโณ
เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสามิ
เราจักทำกรรมอันใดไว้
กัล๎ยาณัง วา ปาปะกัง วา
ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม
ตัสสะ ทายาโท (หญิงว่า ทายาทา) ภะวิสสามิ
เราจักเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้นอย่างแน่นอน
เอวัง อัมเหหิ อะภิณ๎หัง ปัจจะเวกขิตัพพังฯ
เราทั้งหลาย พึงพิจารณาอย่างนี้ ทุกวันๆ เทอญ ฯ