ปัตติทานคาถา
(กรวดน้ำตอนเช้า)
(นำ) หันทะ มะยัง ปัตติทานะคาถาโย ภะณามะ เส ฯ
(เชิญพวกเราทั้งหลายมาสวดคาถาแผ่ส่วนบุญกันเถิดฯ)
ยา เทวะตา สันติ วิหาระวาสินี
ถูเป ฆะเร โพธิฆะเร ตะหิง ตะหิง
เทพยดาทั้งหลายเหล่าใด มีปกติอยู่ในวิหาร สิงสถิตที่เรือนพระสถูป ที่เรือนโพธิ์ ในที่นั้นๆ
ตา ธัมมะทาเนนะ ภะวันตุ ปูชิตา
โสตถิง กะโรนเตธะ วิหาระมัณฑะเล
เทพยดาทั้งหลายเหล่านั้น เป็นผู้อันเราทั้งหลายบูชาแล้วด้วยธรรมทาน ขอจงทำซึ่งความสวัสดี ความเจริญในมณฑลวิหารนี้
เถรา จะ มัชฌา นะวะกา จะ ภิกขะโว
สารามิกา ทานะปะตี อุปาสะกา
พระภิกษุทั้งหลาย ที่เป็นเถระก็ดี ที่เป็นปานกลางก็ดี ที่เป็นผู้บวชใหม่ก็ดี อุบาสกอุบาสิกาทั้งหลาย ที่เป็นทานบดีก็ดี พร้อมด้วยอารามิกชนก็ดี
คามา จะ เทสา นิคะมา จะ อิสสะรา
สัปปาณะภูตา สุขิตา ภะวันตุ เต
ชนทั้งหลายเหล่าใด ที่เป็นชาวบ้านก็ดี ที่เป็นชาวต่างประเทศก็ดี ที่เป็นชาวนิคมก็ดี ที่เป็นอิสระเป็นใหญ่ก็ดี ขอชนทั้งหลายเหล่านั้น จงเป็นผู้มีสุขเถิด
ชะลาพุชา เยปิ จะ อัณฑะสัมภะวา
สังเสทะชาตา อะถะโวปะปาติกา
สัตว์ทั้งหลายที่เป็นชลาพุชะกำเนิดก็ดี ที่เป็นอัณฑชะกำเนิดก็ดี ที่เป็นสังเสทะชะกำเนิดก็ดี ที่เป็นโอปะปาติกะกำเนิดก็ดี
นิยยานิกัง ธัมมะวะรัง ปะฏิจจะ เต
สัพเพปิ ทุกขัสสะ กะโรนตุ สังขะยัง
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านั้นได้อาศัยซึ่งธรรมอันประเสริฐ เป็นนิยยานิกธรรม ประกอบในอันนำผู้ปฏิบัติให้ออกไปจากสังสารทุกข์ จงกระทำซึ่งความสิ้นไปพร้อมแห่งทุกข์เถิด
ฐาตุ จิรัง สะตัง ธัมโม ธัมมัทธะรา จะ ปุคคะลา
ขอธรรมของสัตบุรุษทั้งหลาย จงตั้งอยู่นาน ขอบุคคลทั้งหลายผู้ทรงไว้ซึ่งธรรม จงดำรงอยู่นาน
สังโฆ โหตุ สะมัคโค วะ อัตถายะ จะ หิตายะ จะ
ขอพระสงฆ์ จงมีความสามัคคีพร้อมเพรียงกัน ในอันทำซึ่งประโยชน์ และสิ่งอันเกื้อกูลเถิด
อัมเห รักขะตุ สัทธัมโม สัพเพปิ ธัมมะจาริโน
ขอพระธรรมจงรักษาไว้ ซึ่งเราทั้งหลาย แล้วจงรักษาไว้ซึ่งบุคคล ผู้ประพฤติซึ่งธรรมแม้ทั้งปวงเถิด
วุฑฒิง สัมปาปุเณยยามะ ธัมเม อะริยัปปะเวทิเต
ขอเราทั้งหลาย พึงถึงพร้อมซึ่งความเจริญ ในธรรมที่พระอริยเจ้าประกาศไว้
ปะสันนา โหนตุ สัพเพปิ ปาณิโน พุทธะสาสะเน
ขอสรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง จงเป็นผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา
สัมมา ธารัง ปะเวจฉันโต กาเล เทโว ปะวัสสะตุ
ขอฝน จงหลั่งลง ตกต้องตามฤดูกาล
วุฑฒิภาวายะ สัตตานัง สะมิทธัง เนตุ เมทะนิง
ขอฝนจงนำความสำเร็จมาสู่พื้นปฐพีเพื่อความเจริญแก่สัตว์ทั้งหลาย
มาตา ปิตา จะ อัตระชัง นิจจัง รักขันติ ปุตตะกัง
มารดาบิดา ย่อมรักษาบุตรที่เกิดในตนเป็นนิจ ฉันใด
เอวัง ธัมเมนะ ราชาโน ปะชัง รักขันตุ สัพพะทา
ขอพระราชาจงปกครองประชาชนโดยชอบธรรม ในกาลทุกเมื่อ ฉันนั้น เทอญ ฯ